Güneşe Doğru…
Uygarlık, insanlar arasındaki farklılıkların giderilmesiyle ölçülür…
Doğal kendi yasalarıyla işlemekte, hayatı kendi bildiği gibi yönettiği zamanlarda, hiçbir özrü kabul etmemekte, bir adım geride kalanları seleksiyona tabi tutmaktaydı. Bu zamanlarda engellilerde seleksiyondan bolca nasibini almakta, özellikle körler ilk elemede yaşamdan ekarte edilmekteydi. Avcı toplayıcı dönemlere gelindiğinde, bu seleksiyona insanlarda katkı vermekte, Avlanmakta ve sürü içinde işine yaramayan bireylerden kurtulmanın yollarını aramaktaydı.
Toprağa yerleşip, üretmeye başlayınca belki bu kadar zalimane değilse de özürlüler tanrının lanetli kulu sayılmış, hep gizlenmiş, saklanmış ve toplumdan dışlanmıştır. Biraz daha gelişince, toplum yasaları insan bilincinde biraz daha gelişip yerleşince, engellilerde toplumda yavaş yavaş yer bulmuş, ama horlanmaktan, dışlanmaktan, yine de kurtulamamış.
Bu dönemde bir yandan lanetlenirken, öte yandan dinlerin hoşgörüsü ve özürlü çocuklara sahip ailelerin sağduyularıyla toplum tarafından bir miktar koruma sağlanmış, en azından öldürülmemişlerdir.
Bir zaman körler kuyulardan su çekmek için gözleri görmediğinden miğdeleri de bulanmaz mantığıyla dolap beygiri olarak kullanılmış. Toplumun en geri, en cahil kesimleri olarak bırakılmış, üzerlerine en olmadık, en iğrenç atasözleri uydurulmuştur. İslam’la birlikte, ezberlerinin iyi olmasından kaynaklı olarak, hafız olarak istihdam olanağı bulmuş ve bu adla çağrılmaya başlanmıştır.
Gelişme daha çok ilerleyip, toplum yasaları biraz daha gün ışığına çıkarıldığındaysa, körlere yönelik eğitim çalışmaları başlamış, Üretkenlikleri sağlanmaya başlanmıştır. 1789 burjuva devrimi geniş halk kitlelerine özgürlük ve kendini ifade olanağı getirirken, öte yandan da kişileri bireyselleştirme ve yalnızlaştırması, bu nedenle de çevrenin bağışlarıyla yaşamını idame ettiren engelliyi, özelliklede görme engellileri bu alanda örgütlenme ve hak arama yönelimlerine zorlamıştır.
Ağır emek sömürüsü ve bu karşı kalkışmalar, kapitalizmi ehli olmaya, işçi haklarını tanımaya insan haklarına saygılı sosyal bir devlet olmaya mecbur etmiştir. İşte bu sosyal devlet geniş işçi yığınlarına nefes alma, insanca yaşam ve emeğe saygıyı sağlarken, bireyin örgütlenmesini ve kendini özgürce ifade olanağı da vermiştir. Ancak bundan sonradır ki, körlere yönelik ciddi çalışmalar yapılmış. Onların toplum içinde asalak olmaktan kurtulup üretici eşit saygın yurttaşlar olması sağlanmıştır.
Ülkemizde de ilk engelliler okulu 1927’de İzmir de, körler ve sağırlar ilköğretim okulu olarak ATATÜRK zamanında açılmıştır. İlk müstakil körler okuluysa, üniversitede okurken görme yeteneğini kaybeden Doç. Dr. Mithat GENÇ ATATÜRK tarafından yurtdışına gönderilmiş orada gördüğü eğitim ve araştırmaların sonucunda bir ilköğretim okulu açılmasını zorlamış ve ön ayak olmuştur.
Bugün yurdumuzda bulunan 13 körler okulundan yaklaşık üç bin kadar görme engelli mezun olmuş. Bu mezunlar arasında, avukatlar, sosyologlar, psikologlar ve hatta milletvekilleri çıkmıştır. Teknoloji geliştikçe, sağlıklı biriyle engelli arasındaki fark hızla kapanmaktadır. Olabilir, bazı teknik buluşlar normal insanlar için lüks tüketim olarak nitelendirilebilir. Ancak o lüks tüketim diye adlandırılan alet ve edevat engelliler için hayatı kolaylaştıran ensturumanlardır.
Bu nedenle engelliler hakkında neyin yaşamı kolaylaştıran cihazlar olduğuna karar verenler, lütfen bu kararı engellinin kendine bıraksınlar. Zira siz gördüğünüz için ilaçların üzerinde kabartma yazı bulunması gereksiz gözükebilir, Ya da tansiyon aletlerinin konuşması biraz farklı ancak olmasa da olur gözükebilir, Ya da kör bastonsuzda yaşayabilir diye düşünebilirsiniz. Ancak yüksek tansiyon hastası bir kör, yanlış ilaç alırsa, ya da hiç ilaç alamadığından ya da tansiyonunu ölçemediğinden hayatını kaybedebilir. İstenen daha rahat, israfçı, lüks içinde yaşamak değil, bir avuç hayat…
Saygılarımla
