Filistin’de Çocuk Olmak
Çocuk olmanın tüm duruluğuyla, güne merhaba. Merhaba deniz, gök; merhaba sevincimizi perçinleyen rüzgar, umudumuz çocuklar merhaba...
Yunus KORAY, çocuklar gülümseyince/bir adam sevinçten ağlayabilir diyor "Üşümez" adlı şiirinin son dizelerinde. Öyle ki tüm çocuklar, sevinç ve hüzün karmaşasında uzanıp gidiyor yarınlara. Uykularında, geleceğin mavi düşü var belki ama; hayat onlara, umulmadık bir kabus hazırlıyor olamaz mı! Filistin'in yüreği ürkek çocuklarını düşünelim; hem savaş karşıtı hem savaşın tam ortasında yüzlerce çocuk... Onların da düşleri vardı, sıcak anne kucağında anlatılan masalları... Hepsi yitip gitti bir sabah. Üstelik; kimse danışmamıştı onlara, geri verilmeksizin alınmıştı hayalleri. Geride, tüm acıların da ötesinde, küçük hayal kırıklıkları kaldı onlardan bize. Belki bize verecek yalnızca umutları vardı onların, umutları alındı sorgusuzca.
Gelin bugün, 23 Nisan adına "Filistin'de çocuk olalım" yürek yüreğe. Toz toprak içinde, sahipsiz bırakılmış esmer bir çocuk... Gelin bugün, Ata'ya o çocukların diliyle teşekkür edelim ve bugün; Gazze'ye ateş yağdıranlara demet demet gül sunalım. Sunalım ki yarınlar, geçmişimiz kadar acı olmasın...
Belki diner yüzündeki telaş/sana sunduğum sevgiyle...
