EVSEN-leşen Yüksel!
Önce bir boşluk vardı.
Sonra, gök ile yer birbirinden ayrıldı.
Çok sonra da Meleklere bir halife yaratılacağı söylendi.
Kısa bir konuşma.
Belki saniyenin binde biri kadar…
Belki hiç.
Sonra bu metni okuduğunuz ana değin bu macera devam ede geldi.
Ademoğlularının macerası…
Kimisi, o meleklerin iblis olanını seçti.
Alçaldıkça alçaldı.
Yerin dibine girdi.
Kimisinin yüzü bile kızarmadı.
Âdem’in sonsuzluk ağacı olan mülk hırsına kapılanlar, kendi içsel cennetinden oldu.
Yetmedi.
Kendisi dışındakilerin cennetini cehenneme çevirdi.
Geçerli neden elbette hazırdı.
Masum nedenlerin ardında yatan canilikler.
Alçaldılar.
Hem Âdemoğlunun hem de yaratıcının önünde…
İnsanların bin bir emekle oluşturdukları değerlerin üzerine çullandılar.
Haram demediler, helal demediler.
Gözleri dönmüştü.
Sahip olmalıydılar.
Yediler, yedirmediler.
Giydiler, giydirmediler.
Bağlara, bahçelere, tıpkı kafalarındaki sınırlar gibi çitler kurdular.
Kalpleri, hastaydı.
Gözleri kör…
Vicdanları kara…
İçleri başka, dışları başkaydı.
Savaşlar, katliamlar, sigortasız işçiler, vergi kaçakçılığı, eşitsizlikler, adaletsizlikler, sömürüler ve kötülükler…
Hepsi de bunların eseri oldu.
İnsanlık, bir alçalmaya görsün.
Sonu gelmez bir yolculuğa çıktığının farkına ancak, kendi sonu gelince fark eder.
Sonra…
Sonrası malum.
Araya yaratıcı girer.
Halifeliğin gereğini Âdemoğluna hatırlatır.
Bunun gereğini yap, der.
Yapanlar elbette, olması gerekene yani ilk andan itibaren yaratıcının verdiği ses olan vicdanına kulak verir.
O sesi dinler.
Dinledikçe, içine siner.
İçine sindikçe, o ses, ete kemiğe bürünür.
Davranışa, eyleme, söylemlerde vicdan EVSEN’leşmeye başlar.
EVSMEK, sözcüğüne Türk Dil Kurumu, “Tahılın içindeki yabancı cisimleri evsecek denilen kap içinde savurarak temizlemek.” Diyor.
Ben ise ayıklamak diyorum.
Vicdanının sesini, şeytanın sesinden ayırmanın kimliğe dönüşmesi bence EVSENLEŞMEK oluyor.
Kişi, EVSEN’leştikçe, fıtratına yakınlaşıyor.
Fıtratına yakınlaştıkça, takvalı oluyor.
Takvalı oldukça, olması gereken yola Hidayete yöneliyor.
Bu yolda yürüdükçe, yaratıcının korunmasını hak ediyor.
Bu koruma ile artık YÜKSEL’meye başlıyor.
İki taraflı bir kutup bu…
YÜKSEL ’dikçe EVSEN’leşiyor.
YÜKSEL EVSEN oluyor.
Araştırmacı yazar Cengiz AÇIKGÖZ yazdı..
Teşekkürler Cengiz
