Yürüyoruz etrafımızda sürekli hareket halinde bir evren oradan oraya telaşla sıçrayıp ışık hızına rakip olmaya aday insanlar hayatlarını harcarken.

Geceyi  sarıyorum saçlarına aklın perdelerini yırtarak… Ömür denilen han/da nefes aldığımız her noktada, çaylak yürüyüşlerimizle yaşayıp algıladığımızı sandığımız her şeyi, algılayamadığımızı anladığımızda sözler anlamını yitirmeye başlamıştır artık.