Türk ve Osmanlı tarihi adına yazılan “Osmanlı Şiir Tarihine Bakış I-II” adlı eserin beni rahatsız eden yönlerine değinmek istiyorum. Yarım kelimeler, belli belirsiz eleştiriler ve tutarsız cümle atışlarıyla, Türk tarihini küçümsemekte ve yok saymaktadır.

Osmanlı şiirinde ki alkış seslerini duymak istiyorum, artık kelimelerimizin dünyasında. Kalbinde ah nağmelerinde ki süsleyici karakteri görmek, hissetmek ve tanımlamak için yoldan çıkıyorum.

Türk şiirine olan garip yaklaşım şiirimizdeki arzuhali, dil kayboluşa sürüklemiştir. Osmanlı’yı tekrar yaşatmak adına yapılan tüm gösteriler, görünürde kalmıştır. Söylemlerin başlangıç noktasında ki cümlelerin, neden ortada tıkandığıyla ilgili eleştirilerimi yapmak istiyorum. Bunlar kişisel bağlam da yapılacak sübjektif cümleler olacaktır.