Okuduğum bir kitapta aynen şu paragraf yazıyordu. Okuduğumda önce yüksek sesle güldüm, sonra kendi gülüşümden utandım, çünkü bunda gülünecek değil, ibret alınacak bir durum vardı. Paragrafı eksiksiz olarak aktarıyorum;

Yeni Şafak yazarı Dücane Cündioğlu, bir veda yazısıyla gazetedeki köşesin bırakmış. Radikal gazetesinden Ayça Örer’in Cündioğlu ile yaptığı röportajdan öğrendim bunu. Ve yazımın başlığı da, Cündioğlu’nun söyleşide kullandığı bir cümleden.