Tırtılların yaprakları kemirdiği o yaz akşamı, serinliğinde kendimi kaybettiğim bahardan kalma bir kış günü…Ellerime vuran keman telleri ve seni dinlemek içimdeki karanlıkta… İşte aydınlandığım an bu demek, her şeye ve herkese rağmen, yenilmedim

Neyi düğü belirsiz bir zaman dilimindeyiz. Yelkenlerimiz suya düşmüş bile, biz olmak duygusu her yanımızı sarmış çoktan. Dünyanın ayak sesleri karıncaların ki kadar, kulaklarımız pek çok gürültüye tıkalı…