Geçen referandumda (12 Eylül 2010’da) eşimin devamlı ikazlarına rağmen; saf bir Anadolu çocuğu olarak, 28 Şubat mağdurlarının haklarının iade edileceği inancı ile EVET oyu verdim. Yazılarımda ve beyanlarımda da Evet denmesini tavsiye ettim. Ancak gördüm ki çok büyük hata etmişim ve ülkeme

Yaşam belki de sürekli bir” öğrenme” sürecidir. Sokakta, evde, işyerinde, okulda, eşten-dosttan, hep bir şeyler öğreniriz.. Hayat boyu, hep öğrenciyizdir aslında.. Bir köy çocuğu ve tabiat insanı olarak, gerçek verimliliği, çocukluktan, tarladan, bahçelerden öğrendim..