Bu ülkede kendilerine sanatçı adını verenler,yaptıkları soytarılıkları yalakalıkları sanat adıyla millete yutturuyorlar,ama hala din afyonuyla uyuyan narkoz lanmış cahil eğitimsiz halk,buna inanıyor alkışlıyor,buda birilerinin işine geliyor. Her zaman söylediğim bir söz vardır,sanat ancak ona

Gri, yağmurlu bir Ekim sabahında, Ankara-Kavaklıdere’deki Daireye geldiğimde, aynı kattaki arkadaşlarımızdan Cangül ile Sevgin sabah çaylarını almaya gidiyorlardı, sevimli, gülen yüzleriyle.. Cangül birden bana dönerek ve sadece gözleriyle değil, yüzüyle de gülerek;