Yazı hayatımda en zorlandığım konu başlarken yazısı yazmak olmuştur. İşte yine öyle bir zorlukla karşı karşıya bir başlarken yazısı yazmak zorunda kalıyorum. İnanın diğer yazılarımda bu kadar hiç zorlandığımı hatırlamıyorum.

Üç sene boğaz’da kaldım. Ondan sonra, 1963’de ada, 43 senedir Heybeliada’da, Oradan gelip gidiyorum, Hüsniye anne’nin evine. Düşünün ne kadar zor. Boş derslerim oldu o günler. Akşam zaten. Çaydan sonra beni salmıyorlar. “Ne olursun yemeğe kal”. Yemek oniki’de bitiyor. Yemek değil, sohbet. Oniki’de kalkıyorum, yarım’daki vapura yetişemiyorum. Vapur kaçıyor. Orduevine gidiyorum. Nihayet Zeliha Hanım dedi ki.