Bir resim çiziyorum, kanatları kırılan kimsesizliğin duygusallığıyla bir duvar kenarına yorulan bedeniyle kıvrılan bir kelebeğin resmini.  Kısacık lahzalarına birçok ayrıntıyı sığdıran minicik bir ruhun,

Uysa da kodum, uymasa da; ya da ” tam yerine denk geldi manzara koyduk” 1…  Bir zamanlar muhtemelen -ki pek de emin değilim bu konuda- realist birisiydim. Sonrasında beni bu havalar mahvetti… Eşekten düşen Nasrettin Hoca ise bir yandan diyor ki, ” Senin gençliğini de bilirim, o zamanlar da böyleydin…”