Tasviri bile zordu böyle yaşamanın… Dostsuz bir yaşamın ne manası vardı ki? Peki neydi Dostluk? Galiba bir kelebekti o!  Konştuğu zambak, öptüğü gül, kokladığı menekşe olandı.. Uyanmak istemeyişi vardı sabahların. Doğmaktan yorulan Güneş katıldı kahırlı sohbetlere. Buram buram isyan kokan nur-u didemin açılışlarına, hasretin hergün demir dağdağa ile

Emel ŞEN UÇUKKAÇIK AŞK..! bu çekmemiştir insanoğlundan çektiği kadar…sözün misali…sırtımızda bıçak, ya da kalbimizde ok…al eline fırlat istediğin yere….ister yakana iğne ister paçana yapıştır sonra da sürükle yerden yere……….. doyumsuz mahlukat insanoğlu…neyi çok isterse bulunca buldumcuk olur….kaybetse karalar bağlar, Yunus  Emre sanarak kendini soyutlar dünyadan benliğini….