Hasreti yazarız hep dökeriz içimizi karlı dağlara ya da haber sorarız gökte uçan turnalardan. Ya bizi bırakıp gidenler yakar içimizi, ya da gelmesini beklediklerimiz. Zordur ikisini de taşımak var etmek bütün düşüncelerimizde.

Hayat bir vardı, bir yoktu! Ne tuhaf bir kelime… Hayat yok mu? Şimdi yaşanan biz gerçek değil miyiz? Bir zaman soluk alıp verirken zaman bir anda tekrar soluk alıp vermediğimizde bitiyor. Bu kadar basit ya da kolay bir açıklama, tek bir cümlelik. Yalan mı onca yaşananlar? Onca çırpınma, çekilen acılar, sevinçler, idealler ne o zaman? […]