Ben bir çınarım Yalova yolunda, Önümden akar gider insanlar, Kimi otobüs camından bakar bana, Kimiyse el sallar derin hıçkırıklarla. “Turgut Bey, günaydın!…” dedim ama, bu sefer pas geçti.

Uzun zamandır Pazar yazılarıma ara vermiştim. Cumartesi gecesinin ikibuçuğu sekiz geçerkenki bir zaman diliminde. Pazar gününün dayanılmaz hafifliğini hissettim. Birden beynime kabus gibi çöken uyku ve yorgunluk uçuverdi.