Bu dünya da en çok kıskandığım şey; namazlardan sonra açılan samimi bir el, Allah’a yakınlığı hal ve hareketlerine yansıyan vakarlı gençler ve bütün hayatını sadece O’nu memnun etmeye çalışanlar ve O’nu yaşayan insanların yüzündeki pırıltı… NUR!

Bir romanda mı, yoksa deneme yazısında mıydı, anımsayamadım. Diyordu ki yazar; “Yuvasını bulmak isteyen insan önce yurtsuzlaşmalı”,”asıl yolculuk eve dönüştür.” Yuva, yolculuk, gidişler, dönüşler..