Osmanlı şiirinde ki alkış seslerini duymak istiyorum, artık kelimelerimizin dünyasında. Kalbinde ah nağmelerinde ki süsleyici karakteri görmek, hissetmek ve tanımlamak için yoldan çıkıyorum.

Türk şiirine olan garip yaklaşım şiirimizdeki arzuhali, dil kayboluşa sürüklemiştir. Osmanlı’yı tekrar yaşatmak adına yapılan tüm gösteriler, görünürde kalmıştır. Söylemlerin başlangıç noktasında ki cümlelerin, neden ortada tıkandığıyla ilgili eleştirilerimi yapmak istiyorum. Bunlar kişisel bağlam da yapılacak sübjektif cümleler olacaktır.

Osmanlı da saraylı kadınların, edebiyat’a olan ilgisi erkekler kadar büyüktü. Lakin Osmanlı kadınlarının, kendileri için belirlenen sınırların dışına çıkması sorundu. Hoş görülmeyen davranışlardı. Saraya getirilen cariyeler bile, şiir ve edebiyatın yansımalarıydılar.