Mitolojisinin artık kalan, ardı arkası kesilmeyen Tanrılarının şehridir, Mezopotamya’nın saçlarına asılı kalanlar. Tanrıların gezindiği hayali kaldırımların yüreğindeki sırdır, bu kentten zamanımıza kalanlar.

Kadınsak ve kadınca yasamak istiyorsak, onlardan daha renkli ve mücadeleci kimliklerden büyük örnekler bulamayız. Hayat tekerrürden ibaret bir karmaşaysa ve bu zamanın asrı saadetine aydınlık bir diriliş vermek istiyorsak, “Elif” olmaya “Mim “yaklaşmaya ve

“Kef “ karnında hamzelif olamaya hazırlanmalıyız. Zamani aynaya yansıyan bedeni ve geçici zayıflıklarımızla değil, kalbi ve akli teslimiyetimizle yakalamalıyız.