On sekiz yaşına gelen Kurban Ağa orta boylu kara kuru bir adamdı. Ona “Deli Kurban.” diyorlardı. Oysa o kendine ben ağayım diyordu. Önüne kattıkları koyunlarla dağda taşta dolaşır, o civarı karış karış bilirdi. Verilen her işi layıkıyla yapar,

Zaman sular seller misali akıyor, mecrasını buluyor en sonunda. Zaman yine gönül değirmenlerimizde öğütüldü ve gelinen noktada çok şükür ki bir başka bayrama ulaştırdı bizi. Bayramlar asırlardır dört gözle beklenir milletimiz tarafından. Beklenen misafir kapımızı çalıyor yine.