Bir yazarın kaleminden mürekkebinin kurumaması hayatın damarlarından sağılan sözcüklerle olur. Bu sözcükleri heybesine katabilmenin yolu ise okumaktır.

Bir yazarın okumaması için akla iki şey gelir. Ya kendini mükemmel görmekte(!?) Ki eğer mükemmelse bir yazarın okumasına gerek yok, hatta yazmasına da. Çünkü başkasını aydınlatabildiğiniz kadar aydınlanır, aydınlanabildiğiniz kadar da aydınlatabilirsiniz. Ya da kitap, dergi vs. alacak parası yok. Aslında doğru, parası yoktur yazarın! Olamaz da… Onun yolunu en zirvelere ulaştıran parasının fazlalığı olamaz, zihinsel bakışının berraklığıdır. Yazarın en büyük sermayesi ışığıdır. Bu ışığını da yazmaya değil okumaya borçludur.