Elvan Gazoz’ları içip bir “Oooh” diyebildiğimiz yıllardı o yıllar. Henüz ekranlar bu denli kirlenmemiş, teknolojiye, strese, çağın hastalığı depresyona henüz bulaşmamış ve büyük şehirler de daha bu kadar büyümemiş olduklarından, büyükşehir keşmekeşini ve kopukluğunu da yaşamadığımız yıllardı… Yeni komşularımız geldiğini veya mahalleden komşularımızın taşındığını, ancak sokağa giren veya apartmanımızın önüne parkeden nakliyat kamyonlarını gördüğümüzde anlamıyorduk.. Biliyorduk kim olduğumuzu ve kimlerle beraber aynı dünyayı paylaştığımızı…

“Şu anki Türkiye’nin durumunu anlatan bir kara mizah film yapın” dense, bence mizahçıların birçoğuy son birkaç yılda çoğalarak yükselen hoşgörüsüzlük, “sadece benim görüşüm doğru”, “ ya benim gibi olursun ya da elimdeki güçle canını yakarım” anlayışından dolayı buna cesaret edemeyecektir ve zaten etmeye çalışanların durumu da