Aslında Cahit sıtkının revize ettiğim bu sözünü yazı başlığı olarak sunmak beni fazlasıyla ürküttü, korkuttu. Hatta bir an kendi kendime, “yoksa beni toprak mı çağırıyor” diye söylendim. Neticede sözün akıbeti korkutuyor insanı. Hazır

Bu gün Doğum Günüm dee… Çok mu büyüdüm dersiniz? Yoksa yaşlandıkça küçüldüm mü? Güneşin doğuşuyla kızaran rengim, gün batımıyla karardı her vakit… Ama her sabah yeniden aydınlandım. Hatırlıyorum da,