Biraz uzun bir ayrılık oldu. Önce görevli, ardından da izinli olunca ayrılık uzadı..İnsan her gittiği yere kendini götürürmüş. Okumayı, yazmayı, düşünceleri,edebiyatı, tarihi, ekonomiyi, bilimi, sanatı aldık heybemize ve düştük yollara..

“Uzaklarda bir yerden büyüdüğü kente gelen yaşlı adam, bastonuna dayanıp yanındakilere, hani bir bahçe vardı. İçinden ince bir ırmak akardı. Ben o bahçede bülbül sesleri dinlerdim. Çınar, kavak ağaçlarının kokusunu unutamam.