(Çanakkale ruhsuzluğunun neresindeyiz) “bir asker için mutluluk veren bir şey varsa, Türklerle omuz omuza savaşmaktır diyebilirim. Fakir insanlardı; buğday kırığından yapılmış çorba en önemli yemekleri idi; sağlıksız  su içerlerdi; çamur barınaklarda yatarlardı; fakat en modern silah ve araçlarla donanmış düşmanlarına karşı aslanlar gibi savaşırlardı. Bu

Yaşam standardının yüksekliği, kişiye toplumun bakış açısı, hayatı at gözlükleriyle değil de çok daha geniş açıdan bakması, anlaması, yorumlaması eğitim aracılığıyla olur. Eğitim de ailede başlayıp okulda katlanarak devam ediyor. Ailedeki yetersizlikler ve farklılıkların aksine, okulda verilen eğitim eşit ve daha tarafsız olduğundan, buradaki eğitimin üzerinde durulması şarttır.