Ömrümüz, ülkemize üzülmekle geçiyor. Devamlı olarak stres yaşıyoruz. Her gün, yeni yeni acılarla karşılaşıyoruz. Vatanımızın yangın yerine döndüğünü görerek kahroluyoruz. Toplumun, nasıl bu kadar dejenere olabildiğine hayret ediyoruz. Bu karamsar, üzücü tablolar içinde, oğlum Fatih’in ısrarı ile, hafta sonunda Ayvalık’a gittik.

Bayram vesilesi ile, yüz-yüze ve telefonla görüştüğüm, birçok dostum, “kayyum atamaları” konusundaki fikrimi sordu; 1-Kanaatimce, bu çok isabetli, ancak çok geç kalmış bir uygulamadır. Eğer, zamanında yapılsaydı; bu kadar