‘Gök, zemin, dağ , tahammülünden çekindiği ve korktuğu emanetin müteaddit vücuhundan bir ferdi , bir veçhi ene’dir. Evet, ene , zaman-ı Âdem’den şimdiye kadar âlem-i insaniyetin etrafına dal budak salan nuranî bir şecere-i tûbâ ile müthiş bir şecere-i zakkumun çekirdeğidir.

Dominant yalanlarla süslediğimiz pembe dünyaların yıkılışını, yalakalıklarla yamalayanlara tebessüm ediyorum artık anlam(sız)ca. Çelimsiz bin bir lafın dolaştığı sündürme olmuş dudaklara düşen iz sürümüdür, yalanların dil atışları…