Özlüyorum… bilmediğim şehirleri.. ıslanmadığım yağmurları.. dinlemediğim ezanları.. seyretmediğim bulutları.. kokusunu almadığım toprağı…

“Neden benim başıma geldi?” Bir tek musibet anında seslendiririz bu yakıcı soruyu. “Niye ben?” Hep başkalarına olurdu böylesi şeyler. Öyle olmasına öylesine alışmışızdır ki… Benim değil, “öteki”lerin başına gelir kaza.