“Efeee Efeeee, gel buraya! maviş maviş bakma öyle” Mavi yeşil gözleri dupduru bir ırmak gibi saydam ve parlak olan Efe koltuktan bir fırlayışta yanıma ulaştı. Ona doğru uzattığım elimi, yumuşacık bembeyaz tüylü bedenini yerde dans ettirerek mırıl mırıl seslerle yalamaya başladı.

Bu yazıyı öncelikle bütün zamanlar için ama şimdi “çok uzak”lardaki “en sevgiliye”, yazmama vesile olan AZİZ DOST ve kardeşlerim sevgili Hazal’ıma, sevgili nişanlısı Hakan’ıma ve;