Bir Anadolu türküsüne yazdım, yüreğime sığınanları. Dinledim dinledim, kendime kızdım. Ağladım gözyaşlarımın sebepsizliğinde. Bozkır’ın kuru toprakların yeşil gözlü Karadeniz’i ararken sordum,

Güneşli bir eylül günü sabahı deniz durgun, plaj suskun, rüzgâr esmekten yorgundu. Genç kız gözlerini plajda açtı. Amacı biraz dinlenmek, biraz da derin denizde kendini bulmaktı.