Lise çağlarındaydım…Sorguluyordum kendi iç dünyamda bütün âlemi. Ne, neden, niçinlerin kuyusundaydım sanki! Her insanın yaratıcı açısından özel olmasına rağmen fırsatlarının eşit olmaması, ezen ve ezilenlerin durumlarını, sınıf farklarının insan psikolojisine ve sağlığına etkilerini, zararlarını düşünürdüm. Neden eşit değiliz? İnsan insanı neden sömürüyor? Fakirle zengine, güzelle çirkine eşit davranılmıyor? Ve bunun gibi yığınla karmaşa dolu sosyal sorular önüme çıkıyordu. Sanki ben varlık içindeymişim ve güçlüymüşüm gibi dünyanın bütün iteklenen, hor görülen, acizlerin, fakirlerin, özürlülerin çilesi omzumdaydı…

Sene 1965 daha altı yaşında küçücük bir kız çocuğuydum. Atatürk’e dair bildiğim tek şey onun en büyük Türk olmasıydı. Babam mesleğinden ötürü koyu bir Atatürk hayranıydı ve Atatürk’ten bahsettikçe ben ulu önderimizi