Sene 2012. Mevsim ilkbahar girişi. Mart sonu. Sabah gökyüzünde mavi bir aydınlık. İçimde nerdeyse yüzyıllık bir yerleşik sevinç var. Ankara’nın yaylası Dikmen’den bindim dolmuşa.

Küçükken bizim (biz 5 kız kardeşiz) hiç bebeğimiz olmadı. Babam bize hep top, topaç, misket alırdı. Mahallede oğlanlarla maç yaparken bizi gülerek seyreder, köşede tezahürat yapar, gol atamayınca eşşoleşek derdi. İlk biramızı babamla içtik,