“Düşünüyorum, o halde varım!” demiş Descartes (Dekart) 400 yıl önce. Düşünebiliyor olmayı; var olmanın koşulu olarak koymuş ortaya. Bununla da yetinmemiş, kişinin kendi var olma bilincini ilk sağlam-temel bilgi kabul etmiş. Akıl ve iradeyi, gördüklerini ve duyduklarını kabul ediveren bir araç olarak değil de; sorma ve sorgulama adına şüphe duyma yetisi olarak algılanması gerektiğini savunmuş.

Yüreğin sesi, aklın sesi iç sesimiz, vicdanımızın sesi. Kimi insanlarda çok daha fazla baskındır. Hatta o sesi dışarıdan biri söylüyor gibi gelir. Bir el sizi tutup mani olmak ister yapmak istediklerinize.