Altın rengi saçlarınızda memleketimden esen rüzgarların kokusu vardı çocuklar. Ne de mutluydunuz adına ev dediğiniz barakanın yağmuru yavaşlatmaktan başka bir işe yaramayan çatısının altında.

Sıradanız hepimiz sırlarımız kadar. Sınırlarımız kadar basit, yaşantılarımız kadar anlamsızız her birimiz. Üst üste koyulan iki taştan üsteki olabilmek için verdiğimiz kavgayla taşlaştırdık yüreklerimizi.