Esnaf Düşman mı?
Dürüst çalışan, evindeki kadar titiz, ticareti namuslu yapan esnafa eskiden beri ayrı bir sempatim vardır.
Birinci derece aile kuşağında esnaf olmadığı halde.
Sanırım daha çok meslekten geliyor bu ilgi. Yaşadıkları zorlukları haberleştirirken, küçük dükkanlarda yaşanan sıkıntılara, kimi zaman üzerlerine yağan zamları müşterilerine içleri acıyarak anlattıklarına tanığım. Kayıtlı ekonominin üstüne basa basa ezdiği kesimlerden biri esnaftır.
Kurnaz, sömüren, sahtekarlık yapanlar da var elbet ama kesinlikle işini hakkıyla çetin koşullarda sürdürenler daha çok.
Anlamışsınızdır, kısacası esnafla sohbet ede ede eve gidenlerdenim.
Son günlerde ise zor gidiyorum. Ayaküstü konuşmaların yerini uzunca dert dinlemeler aldı.
Kordon esnafıyla yaşanan gerilim, şimdi diğer sokak ve caddelerde. İşgaliye ödenen masa ve sandalyeler kaldırılıyor, tentelerin sökülmesi isteniyor.
Kafeterya, restoran, pastane, ön tarafa masa atan işletmelere masaları, tenteleri kaldırma talimatı geldi. En az 20 yıldır işgaliye vergisi ödenen yerler. Taşma, sarkma, Kordon’daki gibi zabıta gitti, yayılalım diyen de yok.
Buna rağmen üç gün içerisinde kaldırın herşeyi deniyor.
Önümüz kış, çoğu dükkanın içi küçük, insanlar dış mekanlarda, dışarıda oturmayı seviyor. Kışın genellikle katalitik sobaların etrafında oturuluyor.
Ayrıca 10 ay güneşli bu şehir.
AVRUPA ÖRNEKLERİ
Hemen bir ayraç açalım. Hakkı olmayan alanı kullanan, etrafa taşan, görüntü kirliliği yaratanlara kimse taviz vermemeli. Avrupa’ya gitmiş olanlar bilir, kafeteryaların önlerinde mutlaka sandalye ve masalar vardır. Üzerlerinde de şık tenteler. Herşey düzenli, birkaç santim sarkma yok. Olması gereken de bu. Dükkanlara alanı sınırlar, yaya geçişlerini düzenler, ardından masa sayısı belirlenir, gerekirse masa, sandalye ve tenteler tek tip olur.
Ya da illa kaldırılacaksa bir ay süre verirsiniz, herkes önlemini alsın. Ne esnafı mağdur etmek ne de insanları illa içerlerde tutmaya çalışmak çözüm. Esnaf zarar görüyor, ateş püskürüyor.
Çağdaş şehircilik yasaklarla değil, düzenlemelerle olur. Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığı güzel ülkemde, ayakta zor duran esnafa çözüm önermeyen, süre tanımayan anlayış kimseye birşey kazandırmaz. Daha dün metro yapımında üç yıl sabretmesini istediğiniz esnafa üç gün müddet vermek herşeyden önce adil değil...
