Eskimeyen Gerçek Dostlar
Bir başkadır benim memleketim Ankara ve insanı… Nasıl mı?
Aydınlıkevler ortaokul lise hatta bir kısmı ilkokuldan ve mahallemizden ki biz buna bizim köylümüz diyoruz nerede ise 50 yıllık dostluğun öyküsü…
30 Mayısta Ankara’da 200 kişi güzel bir baloda toplandık, yılların birikimi özlemi ve duygu yükü ile coşku ile kavuştuk. 15–20 dak. sarılıp ağladık bakmaya doyamadık…Sitemler neredeydin çok özledim cümleleri…
Herkes kimle nasıl tanıyacağı tanınacağı korkuları belki de sınav gibi idi. Hafıza zorlamaları ile Lego çocuk oyunu gibi yan yana önceki foto yeni çehre ve isimler gelince her şey bilinçaltından dökülüverdi..Yaka kartları bozulan gözlerden zor okunuyor, evlenen bayanların soyadları 2 tane oluvermiş,ama tanıyıp hatırlayınca mutluluk dan uçuyorduk, değerli bir dostu bulmak ne güzelmiş.
Püf noktası,çok değerli masum güvenli dostları bulmak, acaba çocukken gençken nasıldım?? Ayrıca tabiî ki o anki anılar.. Herkes bir anı hatırlıyor dize oluyordu..En önemlisi herkes o gece çocuk du.Şımarık haylaz çocuk du.
Bizi toparlayan değerli arkadaşımızın mutluluğu tanımlanamazdı, ayrıca çok değişen arkadaşlar birbirini tanımayınca ona soruyorduk o ayrı bir haz alıyordu..Ben buna güvenli masum çok özel yüzük kardeşliği diyorum..
Zamanımızın değişen insanlığı ve arkadaşlığına inat çıkarsız saf neşeli günler başlamıştı…Daha önceleri nerelerdeydiniz şarkısı gibi, zaman bu zamanmış demek ki..
Türkiye’nin birçok ilinden gelenler buluştu, gözyaşı sevinç karıştı… Kaybolan yıllar ve gençliği yaşayıp güvenli dostlara sahip çıkma asla bağlantıyı koparmama sözleri verdik…
Olgun yaşlarımızın aile, iş, yaşantısı dışında bu güzel kan kardeş dostluğunu sizin de yakalayıp yaşamanızı dilerim.
İyi günde kötü günde her zaman destek ve paylaşımcı olmak gerçek dostluktur.
Eski değil eskimeyen dostlarımıza tekrar kavuşmanın mutluluğunu hep beraber yaşadık,tadı damağımızda kaldı her yerde anlatıyoruz.
Temmuz 20th, 2009 at 13:27Bizi böyle birbirine bağlayan ve kuçaklaştıran da o yılların çıkarsız,umarsız,dostluğu ve kardeşliği idi sanırım
Sevgili Ismail Kardeşim,
Bizleri toparladığınız için bu köşemizden size en derin şükranlarımı tekrar bildirir, yorumunuza da ayrıca teşekkür eder,örnek dostluğumuz örnek olsun..
slm
Temmuz 20th, 2009 at 15:43Sevgili Ayfer DEMİR,
Bir güzel yazınızı daha okumanın mutluluğu içerisindeyim. Yalın ve akıcı. Bu yazında yıllardan sonra bile, kişilerin nasıl birbirlerine dost olarak kuvvetle sarıldığını ve özlemle kucaklaştığını,kısacık yazında romanlara sığmayacak ölçüde özetlemişsin.Okul yıllarının en safiyane dostluklarının yıllardan sonra dahi aynı derecede yaşandığının en güzel örneğidir bu yazı.
Yorumumu, bizleri bir araya getiren çok yüce arkadaşımız İsmail Sivrikaya'ya teşekkür ederek bitirmek istiyorum.
Çok teşekkürler İsmail Sivrikaya.
Çok teşekkürler Ayfer Demir.
Levent DOĞAN
Temmuz 20th, 2009 at 21:45Doğan kardeş,
Temmuz 21st, 2009 at 12:48bir zamanlar bu dergi çok popülerdi :)) övgülere teşekkürler.Ben sizlerden birisiyim,birimiz hepimiz hepimiz birimiz..yi dost iyi arkadaş olmak en yüce duygu..Sevgi saygı hoşgörü ile kalınız..