Enis Berki…
Farklı insandı.
Farklı yaşadı.
Farklı sevdi.
Hep farklı oldu ve…
Farklı aramızdan ayrıldı.
*
Kendine göre doğruları vardı.
Tabii yanlışları da…
Yanlışı kendini bağlar, başkalarına yansımazdı.
Çünkü karşısındaki yaşı, şanı, şöhreti, parası, havası neyse hiç fark etmezdi.
Herkese karşı sevecen, hoşgörülü, paylaşımcıydı.
Konuşmaktan çok dinlemeyi sever, boşluk bulduğunda gökyüzü rengi gözleri parlar ve espriyi patlatırdı.
Lafını çok beğenirse, kahkahayı da atardı.
*
Kişiliği köşeliydi.
Sert çizgiler taşır inandığından dönmez, inatçılığı bırakmazdı.
Kırmızı renk takım elbisesi gibi.
Bir şeye inandı mı; kafasına silah dayasan, önüne servet koysan dinlemezdi.
Zaten para ile işi olmazdı.
Yiyemeyeceği kadar kasası doluydu.
Gücü, özgüveniyle şövalye ruhu taşırdı.
Kavganın âlâsını yapardı.
*
Ve unutamadığı aşkı, sevdası.
22 yıl boyunca yaşamı taçlandırdığı, ölesiye sevdiği kadını… Ayla Dikmen’i…
İkisinin ismi birlikte anılırdı. Et ile tırnak örneği…
Üstü açık Corvet otomobille dolaşırken sergiledikleri mutluluk, taparcasına sevginin en güzel anlatımıydı.
Ayla Hanım’ın şaşırtan hastalığı, beklenmedik vedası onu öylesine etkiledi ki…
Enis Ağabey’in gizemli yalnızlığı başladı.
Kadeh en yakın arkadaşıydı da…
Yudumladığı rakı içini ısıtmadı.
Buz kalıpları içindeki yangını söndüremedi.
*
Anılar evin her köşesindeydi.
Özel eşyalarını bir odada yıllarca sakladı.
Onlarla derdini, sırrını paylaştı.
Sanki içinde Ayla Dikmen varmış gibi…
Sadece geceleri yaşadığı için gün ışığında sevgi mabedinden çıkamadı.
Ağlamaz mıydı?
Hıçkırarak… Ama boş dünyası dolmazdı…
*
69 yıllık yaşamını noktaladı.
Kafasına taktı, boğazına asma kilit vurdu… Ne yedi, ne içti.
İkna edilemedi, ısrarcıları kovdu.
Tavana çivilediği bakışlarıyla çocuksu gülümsedi.
Belki de özlemi, arzusu çok büyümüştü.
Koşarcasına ulaşmak istiyordu.
Ve ulaştı…
*
Artık yan yana yatacaklar.
“ Anlamazdın, anlamazdın
Kadere de inanmazdın” mırıltısıyla…
*
GÜLE GÜLE ISSIZ ADAM…
********************
