Emek Aynı, Emekli Ayrı…
Diyordun ki; “ Adalet sağlanacak…
Anayasa mahkemesi bizleri anlayacak…Eşitsizliği giderecek…
Eskilerin maaşı yenilere ulaşacak”
İstedin ama olmadı.
* *
Ahhh emeklim…
Eskiyen, fakir, küçük, ihtirassız yaşamında biraz rahat edecektin.
300 veya 500 TL artış olursa…
Bakkala borcu kapatıp;
Biraz hovardalıkla elektriği, suyu fazla kullanacaktın.
Belki küçük toruna çikolatanın yanında bu kez forma ile futbol topu alacaktın.
Yetişkin olanın cebine de mavi bir yüzlük sıkıştıracaktın.
Düşündün ama olmadı.
* *
Ahhh emeklim…
İstediğin yeni bir hak değildi.
Politikacıların ağzında sakız ettiği “İntibak” benzeri düzenlemeydi.
Haklıydın…
Eski emekli olarak aynı yılları doldurmuş, aynı primleri ödemiştin.
Maaş farkının nedenini bunun için anlamakta güçlük çekiyordun.
Hoş… Kimsede mantıklı bir şey söylemiyordu.
Bekledin ama olmadı…
* *
Ahhh emeklim…
Aylardır yüce mahkemenin kararını beklemiştin.
Bir karar verecek, sevinecektin.
Belki de üzülecektin.
Sonuçta ikisine de saygı gösterecektin.
O büyük mahkeme, davayı taşıyan iş mahkemesini yetkisiz kıldı.
Başvuruyu iptal etti.
Şaşırdın ama olmadı.
* *
Ahhh emeklim…
Yorgun yüreğin küçük olayla büyük mutluluk duyar.
Bunu biliyor, umutlanıyorsun.
Bir türlü gerçekleşmiyor.
Sıkıntı, yokluk, boynu bükük kalmak senin hakkın değil ama…
Sistem böyle.
Düzen istediğin gibi değişmiyor.
Değişmediği için de sabah ve akşam senin için fark etmiyor.
Üzülüyorsun ama olmadı.
* *
Ahhh emeklim…
Her şeyi beklemek senin kaderin.
Sabırla, yakışan olgunluğunla…
Vuslatın bir başka bahara kaldı.
Ne var ki; ömrün yeterse…
* *
Ahhh emeklim ahhh!
*******************
