Dün Çocuktuk, Bugün Kocaman Adamlar Olduk !
Zeytinburnu’nda oturuyoruz. Babamın berber dükkanı var. Ben dükkanda çıraklık yapıyorum. Dükkanın hemen yanında kahve. Merdivenin altında sigara izmaritleri. Ben sigara izmaritlerini tüttürüyorum. Aman allahım o ne haz! Kendimi kocaman adam gibi hissediyorum.
Yaşım 6 yada 7. O yaşlardaki denemelerden başka hayatımda hiç sigara alışkanlığım olmadı. Bugün ise sigara içmiyorum. Her çocuğun denediğini denediğimiz o günlerde, büyük adam oluyorduk, sigara içtiğimizde. Büyüdük de ne olduk? .
O günlerde akşamları eve babamla dönüyorduk. Bir türlü yolda babama yetişemiyordum. Çok hızlı yürüyordu. Ayakkabıları yolda yürürken gıcır gıcır ve takır takır ses çıkarıyordu. Ben ise babamın peşinden koşturuyordum. Yanına yaklaşıyordum:
- Baba benim ayakkabılarımda, tak tak diye ses çıkaracak mı?
- Büyüyünce seninde ayakkabıların ses çıkarır.
- Çok hızlı yürüyorsun baba. Yetişemiyorum.
- Koş koş yetişirsin.
Ben babamın peşinde kan ter içinde koşturuyordum. Bugün ise oğlum benim peşimden koşturuyor. Boyu kocaman. Ben 6, 7 yaşlarında sigarayı denedim. O ise, 15 yaşlarında. Ben bugün sigara içmiyorum. O ise içiyor. Öksürüyor.
Büyüdük. Ayakkabılarımız gıcır gıcır ve tak tak diye sesler çıkarıyor. Boyumuzu geçen çocuklarımız oldu. Şimdi onlar bizim yaptıklarımızı yapıyorlar.
17 yaşlarında dünyaya meydan okuduk. Büyük adamlardık. Dünyayı ve Türkiye’yi kurtaracaktık. Daha büyük adamlar, onlar ise bizim kuşağımızı Dünyadan ve Türkiye’den kurtardılar. Çünkü onlar büyük adamlardı, bizler ise kocaman adam olmaya çalışan küçücük çocuklardık.
Türkiye’yi özgürleştirme ve eşitlendirme mücadelesinde bedeller ödedik. Kimimize idam sehpaları, kimimize işkencelerde; kimimize hain pusularda ölüm düştü. Kimimize yıllar sürecek hapislik serüvenleri. Kimimize de kocaman adamlar olmak.
Çocuklar yine babalarının peşlerinden koşturuyorlar. Ya babaları askerde olan ve evlerine dönemeyecek olanların çocukları kimin peşinden koşturacaklar?
Zeytinburnu’nda oturuyoruz. Babamın berber dükkanı var. Ben dükkanda çıraklık yapıyorum. Dükkanın hemen yanında kahve. Merdivenin altında sigara izmaritleri. Ben sigara izmaritlerini tüttürüyorum. Aman allahım o ne haz! Kendimi kocaman adam gibi hissediyorum.
Yaşım 6 yada 7. O yaşlardaki denemelerden başka hayatımda hiç sigara alışkanlığım olmadı. Bugün ise sigara içmiyorum. Her çocuğun denediğini denediğimiz o günlerde, büyük adam oluyorduk, sigara içtiğimizde. Büyüdük de ne olduk? .
O günlerde akşamları eve babamla dönüyorduk. Bir türlü yolda babama yetişemiyordum. Çok hızlı yürüyordu. Ayakkabıları yolda yürürken gıcır gıcır ve takır takır ses çıkarıyordu. Ben ise babamın peşinden koşturuyordum. Yanına yaklaşıyordum:
- Baba benim ayakkabılarımda, tak tak diye ses çıkaracak mı?
- Büyüyünce seninde ayakkabıların ses çıkarır.
- Çok hızlı yürüyorsun baba. Yetişemiyorum.
- Koş koş yetişirsin.
Ben babamın peşinde kan ter içinde koşturuyordum. Bugün ise oğlum benim peşimden koşturuyor. Boyu kocaman. Ben 6, 7 yaşlarında sigarayı denedim. O ise, 15 yaşlarında. Ben bugün sigara içmiyorum. O ise içiyor. Öksürüyor.
Büyüdük. Ayakkabılarımız gıcır gıcır ve tak tak diye sesler çıkarıyor. Boyumuzu geçen çocuklarımız oldu. Şimdi onlar bizim yaptıklarımızı yapıyorlar.
17 yaşlarında dünyaya meydan okuduk. Büyük adamlardık. Dünyayı ve Türkiye’yi kurtaracaktık. Daha büyük adamlar, onlar ise bizim kuşağımızı Dünyadan ve Türkiye’den kurtardılar. Çünkü onlar büyük adamlardı, bizler ise kocaman adam olmaya çalışan küçücük çocuklardık.
Türkiye’yi özgürleştirme ve eşitlendirme mücadelesinde bedeller ödedik. Kimimize idam sehpaları, kimimize işkencelerde; kimimize hain pusularda ölüm düştü. Kimimize yıllar sürecek hapislik serüvenleri. Kimimize de kocaman adamlar olmak.
Çocuklar yine babalarının peşlerinden koşturuyorlar. Ya babaları askerde olan ve evlerine dönemeyecek olanların çocukları kimin peşinden koşturacaklar?
