Dışa Açık Büyüme Masalı Bitti
Dikkat etmişseniz iş adamlarında, hükümetin ekonomi ile ilgili sözcülerinde bir tedirginliktir gidiyor.
Ya bir dolar bir lira olursa diye. Şimdiden söyleyeyim bir dolar bir liranın da altına düşecek. Bunu anlamak için ekonomist olmaya gerek yok. Olan biteni takip etmek yeter.Olup bitenleri sıralayalım.
-Amerika krizden sonra, 12 trilyon elektronik ve kağıt dolar bastı. Bu dolarlar Amerika’nın krizden çıkmasına bir faydası dokunmadı. Talep artmadığı için değere dönüşmedi. Tuvalet kâğıdı gibi merkez bankalarında duruyor.
-Ülkeler için dış satım olanakları doların ve Euro’nun istikrasızlığı ve karşılık değerlerinin bulunamaması nedeni ile artık gemisini kurtaran kaptan.
-Çin’in ABD pazarlarına bağımlılığı, Çin Rusya takas anlaşmaları nedeni ile iyice zayıfladı. Rusya’nın Çin’e sadece petrol satımı 30 milyon ton/yıl’ı geçti.
-Amerika’nın Çin’e yuan’ın değerini yükseltme baskıları sonuç vermedi. Çin Amerika’yı kurtaramadı. Ya da kurtarmadı.
- Dış satım yapamayan ülkeler kendi iç pazarına dönmek zorunda kaldı.(Brezilya, Japonya, Türkiye ve benzer ülkeler)
İç pazara dönmeye zorlayan temel etken, dış talebin daralması ve değişim değeri olarak kullanılan doların artık bu görevi göremez duruma gelmesidir.
Dolar nasıl iş görsün ki, krizden sonra, Amerika’da gıda yardımı alan Amerikalı sayısı 11 milyondan 41 milyona çıkmış. Kendine hayrı kalmayan bir ülkenin parasının değeri mi olur? Silah üretimi de artık para etmiyor.
Ama Amerika’daki iktidar sahipleri, hala doların dünyada mal değişim değeri olarak kalmasını zorluyor.
Çin’in varlığından ötürü bu artık mümkün görünmüyor. Dolara ve Euro’ya güvenmeyen dolar sahipleri, ileride değişim aracı olarak kullanmak üzere, gidip altın, platin, gümüş, bakır gibi değerli metallere yöneliyorlar.
Türkiye özeline dönersek. İç pazara yönelmek, ne demektir? İç ulusal pazarı kullanmak, yani ürettiklerimizi 70 milyon Türk halkına sarmak. Bunu yapabilmek için dışarıdan gelen mallara yüksek gümrük vergisi koyarak dışarıdan gelen ürünü ulusal pazarımızda rekabetten düşürmekle olur.
Aslında, Gümrük Birliği Antlaşmasının sonuna geldik. Bizim gümrük vergilerinin ne olacağına AB karar veriyor. Hangi ürünün pazarda satılacağına(ce işareti, sertifika v.s.) AB karar veriyor.
Dolayısı ile artık bu süreç işleyemez. Ya başka karar mekanizmaları kurmak gerekir, ya da GB’den çıkmak gerekir. AB’yi savunanlar artık, Avrupa’yı mı yoksa Türkiye’yi mi savunacaklar bir karar verecekler.
İş artık hızla buraya gidiyor.
