Demirci Mehmet Efe (I)
Nazilli’nin pirlibey kasabası’nda demircilik yapan süleyman usta’nın oğlu olan demirci mehmet efe 1885 yılında karacasu’da dünyaya gelmiştir, siyah gözlü.
1.75 boyunda idi, askerliğini yaparken ermeni yüzbaşı mıgırdiç ile yahudi levi’nin şimşeklerini üzerine çekmiş. bunların sürekli baskısı üzerinde olmuştur, o zamanlar hacı gavril ismindeki arkadaşı ile nazilli’nin asmalı meyhanesi’nde içki içen demirci kavga etmişler. demirci hacı gavril’i pataklamış, güzelköy’e kadar da arkasından koşturmuş. bu olaydan sonra aynı yerde asker olan hacı gavril izmir’e gidince mıgırdiç’e demirci’nin ikide bir firar edip nazilli’ye kaçtığını ve asmalı meyhane’de kafayı bulduğunu anlatmış. dönüşünde mıgırdiç’ten dayak yiyen demirci onu yaralayıp nazilli’ye gelmiş, hacı gavril’ide öldürmüş.
Evinden silahlarını alıp dağa çıkmış, bir hafta dağlarda dolaşmış. pirlibey’e geldiğinde babası eline bir mektup verip o zamanların ünlü efesi çakıcı mehmet efe’ye ödemiş’e yollamış. çakıcı mektubu okumuş ama demirci’yi çocuk bulmuş, onu fata (gökçen) bucağına ödemiş’li bir tanıdığı ile imamın yanına müezzin olarak verdirmiş. demirci burada 5 ay falan koltuğunun altında kur’anı kerim’le hocalık ve müezzinlik yapmış. bu arada çakıcı karıncalıdağ’da vurulmuş, demirci’de yanık halil ibrahim efe’nin yanına kızan olarak girmiş. önceleri yanık halil ibrahim efe’nin adamları demirci için ’kızan olmak kim, bu şehir evladı kim ?’ bu yapsa yapsa nazilli’de şerbetçilik yapar, dağda caka satacağına pazarda süt yoğurt satsa daha iyi eder.’ derlermiş. demirci bunların hepsini bir müsadere sırasında kurtarınca yanık halil ibrahim efe ’gördünüz analar neler doğuruyor, bana diyecek laf kalmadı gayri. ölürsem vasiyetim olsun, efeniz bundan böyle ben değilim, aha budur..’ demiş.
