Damdan Düştüm

Hani bir deyim vardır ya; damdan düşer gibi geldi ya da oldu diye işte benim durumum aynen bu oldu. Damdan düşer gibi geldim buraya. Ben bile ne olduğumu anlamadım. Ben ki kendimi bir yazar olarak görmeyen, hataları bol olan kendini hatalarıyla seven, azcık dik başlı, kimi zaman öfkeli, az biraz hayattan ve insanlardan umutlu, geçmişe tutkun gelecekten soyut kendi halimde içimden ne gelirse karalayan biri... Belli bir yerim ve konum yoktur. Kimi zaman hüzünlü, kimi zaman mutlu, kimi zaman asi, az biraz deli dolu cümlelerimle sizlerleyim…

Bir yazıma yazdığı yorum dolayısıyla Ahmet Fidan Bey ile tanıştım. İyi mi oldu kötü mü oldu bilmem. Bir de baktım ki buradayım. O kadar söyledim benden yazar olmaz diye ama anlatamadım. Gerçi halihazırda köşe yazdığım diğer sitedeki yazılarımı incelediğini söyledi ya. Yüzlerce yazımdan birini okuması bile yetmiş sözüm ona. Yazacaksın dedi, yazar mısın demedi. Korktum yazayım bari dedim. Başladım haydi bismillah.

Ben Asuman bundan sonra aranızda ben de varım ama umarım kısa süreli kalmam. Zira ben öyle olacağını pek sanmıyorum. Çünkü Ahmet beyin en kısa zamanda kafası dank edecek. Ben ne büyük hata yaptım, neden çağırdım diyecek.:-)) Ve geldiğim gibi postalayacak beni. Gerçekten benim burada ne işim var bilmiyorum. Ben kendimi hala amatör olarak görüyorken profesyonellerin içinde ne işim var anlamış değilim. Neyse, vardır Ahmet beyin bir bildiği deyip, ilk yazımı böyle yazdım kusura bakmayın.

Gerçi bu yazıdan sonra hemen atılırsam hiç şaşırmam. Belki de tarihe geçerim.

İlk yazım böyle oldu kusura bakmayın. Hala şaşkınım ondan böyle oldu. Ahmet beye teşekkürler. Burada olmak güzel ve heyecan verici.