Çocuklarımızı Büyütürken
Bu açıdan hiç baktınız mı: ÇOCUKLARIMIZI BÜYÜTÜRKEN
Bugünün gençleri, yarının geleceği...
Çocuklarımızın derslerine konsantre olamadıkları konusunda söylenir, hiçbir inanç ve tarza sahip olamadıklarından şikayet ederiz. Onları maymun iştahlı ve amaçsız olmak ile suçlarız. Onları bu hale getirenin bizler olduğu gerçeğini ne yazık ki unutuyor ya da onları yetiştirirken yapmış olduğumuz hataları ya görmüyor ya da görmezlikten geliyoruz.
Çocuk sahibi olmakla ne kadar büyük bir sorumluluk aldığımızın belki de farkında bile değiliz. Bir çocuğun büyümesi doğal bir şekilde gerçekleşirken, eğitimi çok zor, uzun ve zahmentli bir süreçtir. Bu eğitim süreci esnasında anne-babaların, eğitimcilerin, çevrenin, yani kısaca büyüklerin rolü çok önemlidir. Büyüklerin yaptığı en küçük hatalar, bir hayatın sönmesine neden olabilir. Peki yaptığımız bu hatalar nelerdir?
Hatırlıyorum da küçükken, anne babamın bana oyuncak ya da başka istediğim birşeyi almaları konusunda ısrar etmeme rağmen, isteğim yerine gelmez ya da gelmesi aylar sürerdi. O günün koşulları ve eğitimi böyleydi. Biliyorum ki şu anda anne baba olan herkes kendi çocukluğunda benzer duygular tecrübe etmiştir. Bizlere pek fazla seçenek hakkı verilmezdi. Bu nedenle de çocuklarımızın kendi yaşadığımız eksiklikleri deneyimlememeleri için anne ve babamızın yaptıklarının tam tersini yapıyor ve çocuklarımıza birçok seçenek sunmaya çabalıyoruz. Değişik spor faaliyetleri, kurslar, özel dersler... Gereğinden fazla seçenek ile çocuklarımızın zihnini karıştırıyor, şaşkın hale getiriyor ve dolaylı bir şekilde olsa da, hayattaki amacını belirlemesine engel oluyor, laubali ve disiplinsiz, küstah ve saygısız olmaları için kendi ellerimizle zemin hazırlamış oluyoruz.
Gereğinden fazla seçenek sunmanın yanısıra, yaptığımız başka önemli hata daha var. Çocuklarımızın yapılarını, zevklerini, görüş açılarını, becerilerini gözardı etmek ve küçükken yapmak istediğimiz ve yapamadığımız hayallerimizi gerçekleştirmek için onları bir araç olarak kullanmak. Örneğin, piyano çalabilme hayalimizi çocuğumuza yüklüyor ve bunu yapması için onu zorluyoruz. Hatta bazılarımız çocuğumuzun baba mesleğini devam ettirmesi için zorluyor, telkinlerde bulunuyor. Fakat şunu bilmeliyiz ki, her ruhun, her canlı varlığın, her çocuğun yapısı, görüş açısı, zevkleri, hoşlandıkları ve hoşlanmadıkları farklıdır.
Bu nedenle çocuklarımıza seçenek sunarken, ilk olarak onların yapısını göz önünde bulundurmalıyız. Onları tanımaya çalışmalı, zevk aldıkları şeyleri tespit edip bu doğrultuda onları teşvik etmeli ve böylece yeteneklerini ortaya çıkarmasında ona yardımcı olmalıyız.
