Çocuklar Neden Mutsuz?
Evet, günümüzün önemli sorunlarından biridir.
En büyük nedenlerden biri ailelerin çocukları üzerinde fazla hayal kurmaları ve kendi hayallerini çocuklarıyla onlar için büyütmeleridir. Unuttukları bir şey var ki çocuklar da birer bireydir. Kendilerine göre onlarında hayallerinin olabileceğidir. Çoğu aile kendi okuyamadıkları okullara ve kendi yaşayamadıkları bir hayata hazırlama çabasındadırlar.
Ama çocukta büyük bir isyan uyandıran bu isteklerinin belki aileler farkında bile değildirler. Çocukların içine kapanık çevreyle kopuk olarak büyümelerine neden oluyorlar. Her şeyi aileler düşündüğü ve ortamları hazırladığı için çocuklar hazırcı, tembel ve hayata karşı ilgisiz olarak yetişmektedir.
Kendilerine öz güven duymamaktadırlar. Bu nedenle bazı çocuklar evin dışında aileden uzak kalmaktan hayata açılmaktan korkmaktadırlar. Bazı çocuklar ise aileden ve çevrenin üzerlerindeki baskılardan kaçmanın yollarını aramaktadırlar.Bir türlü eşit dengeler kurulamamıştır. Parçalanmış aileye sahip olanlar ise her şeye karşı gizli bir kinin yüküyle hayatlarını kendilerine ve aileye hırcın davranış şekilleriyle göstermektedirler.
Sokak çocukları, boşanmış aile çocukları, yuvada yetişenler bu çocuklarımızın sorunları daha vahim durumdadır.
Bunların detaylarına ileriki haftalarda değineceğim.
Anne ve babanın tek amacı çocuklarına iyi bir gelecek hazırlamaktır. En iyi okullarda okumaları bütün imkânlara sahip olmaları ve en iyi işte çalışmalarıdır. Bu nedenle de gece gündüz çalışır kendi hayatlarını yaşamayı dahi unutup çocukları için düşünür, planlar yapar hayaller kurarlar. Sağlıklı büyümeleri ve en güzel geleceğe sahip olmalarıdır bütün düşücüleri ve çabaları. Bunu içinde bütün imkânlarını sererler çocuklarının ayaklarına.
Çoğu aileler çocuklarını adeta yarış atı gibi yetiştirirler. Çocuğun kapasitesinin üstünde beklentilere girerler. En iyi okulları, dershaneleri seçer sınavdan sınava koştururlar. Çocuk oyun oynamaya çocukluğunu yaşamaya fırsatı olmadığı gibi çocukluğunu unutur. Bir büyük insan gibi davranması hareket etmesi beklenir.
Çocukluğunu yaşamadan olgunlaşmak zorunda kalır. Oysaki çocuk her zaman her yerde çocuktur. Yaşıtlarıyla oynamak ister. Gezmek eğlenmek. Günümüz çocukları her imkâna sahip teknolojinin bütün nimetlerinden faydalanmaktadırlar. Ne yazık ki araştırma, paylaşma gibi durumlardan uzak hazırcı bencil yetiştikleri inkâr edilemeyecek bir gerçektir.
Makineleşmiş çocuklar büyüttüğümüzün farkında bile değiliz. Sanki yetiştirdiğimiz bir çocuk değil programlanmış robot. Anne ve babanın isteklerine göre ayarlanmış ve Programları yapılmış robotlar. Yâda arenada bizim için yarışacak en iyi yarış atı.
Çocukların elinden çocukluklarını çalıyoruz. Ta ki çocuklar büyüyüp durumlarının farkına varana kadar. Bu nedenle çocuklar paylaşmayı, birlik beraberlik içinde yaşamayı bilmiyorlar. Hayatı bilgisayar oyunları olarak görmekte ve oyun karakterleri gibi olma çabasındalar. Aileler ise yanlışlarının farkına çocuklar hata yapmaya başladıklarında varıyorlar.
Problemli, hırçın, agresif yetişmekte ve içinde bulundukları durumları farklı davranış şekilleriyle de ailelerine ve çevreye yansıtmaktadır.
Teknolojinin yanlış kullanılması, çocukların aşırı kurallarla veya aşırı serbest yetiştirilmesi, İlgi yerine para ve maddi imkânlara boğulması, bazı ailelerin kendi sıkıntılarından çocuklara zaman ayıramaması, anlayamaması çocuklar üzerinde aşırı baskıcı davranmaları, aşırı ilgi ya da aşırı ilgisizlik gibi birçok nedenler sayabiliriz.
Bunlar çocuklarımızın psikolojilerini bozduğu gibi mutsuz hırçın olmalarına da neden olmaktadır.
Hata yaptıklarında ağır cezalar verilmesi, ileri yaşlarda çocuklar da tamiri imkânsız ruhsal sorunlar meydana getirmektedir. Dikkatimi çeken bir olay da çocukların kendisini sözlü olarak ifade edememesi.
Bilgisayarda konuşmaya öylesine alışmışlar ki yüz yüze konuşmaları adeta unutmuş desem abartı olmaz. Kalabalık içine girdiğinde konuşma zorluğu çektiklerini, çekingen veya hırçın tavırlar sergilediklerini fark ettim.
Bırakın çocukluğunu yaşasınlar. Düşsünler kalkmayı ayakta durmayı öğrensin, toprakla çamurla oynasın. Hayvanları sevsin doğayı tanısın. Mutlu olmayı öğrensinler. İnternet başında büyümesinler.
Sohbet edin çocuklarınızla. Onların hayallerini paylaşın. Kendilerini hayatı tanıma fırsatı verin. İnsan içine çıksınlar kapattığınız kafeslerden kurtarın. Çocuklar çocuk kalmalı.
