Cemaatçi İşadamları Tedirgin Ama Umutlu
Yerel seçimlerin ardından merak ettiğim konuların başında Cemaat’e sempati duyan, yakın geçmişin baştacı, son günlerin ise ‘inlerinize gireceğiz’ haykırışlarına muhatap iş adamlarının geleceğiydi. Her ne kadar sonradan ‘Hedefimiz Örgüt yapısı’’ denilse de, görünen o ki, pota geniş. Belki de ileride, örgütün finansörleri olma ihtimali var. Sahi şimdilerde ne yapıyorlar, geleceklerinden ne kadar endişe duyuyorlar ?
*
Ama önce şu yakın geçmişe dönelim. Epi topu bir yıl öncesine. Ve mesela İzmir’ e. Kentin son 10 yılında gelişen, ulusal sınırları aşmaya çalışan/aşan önde gelen iş adamlarının bir bölümü Cemaat’ e yakın isimlerdi. Çoğu kendini saklamaz, bilakis Salı günleri gerçekleşen ‘Diyalog Toplantıları’ ile farklı kesimlerden iş dünyası temsilcilerine ulaşmaya çalışırlardı.
*
Pennsylvania ziyaretleri yapılırdı sık sık, her kesimden birileri götürülmeye çalışılırdı. Buralarda hayli laf söyleyenler, el pençe divan dururlardı oralarda. Mesleği ne olursa olsun güçlü bir mevkiye gelmek için ifa edilmesi gereken bir vazifeye dönüşmüştü bu ziyaretler.
Ne kadar dili geçmiş cümle kullandım. Oysa her şey en çok bir yıl öncesi.. Amerikalıların deyimiyle, ‘Once upon a time’ yani, bir zamanlar...
*
Şimdiki zamanlarda ise her şey neredeyse 180 derece tersine dönmüş durumda... Elbette herkesin fikri kendine, ben cemaat dünyasında önde gelen isimlerden biriyle konuştum. “Çok üzgünüz” diyor ve aşağı yukarı şunları söylüyor: “Bugüne kadar yapılan hizmet, iktidar tarafından ciddi manada takdir ediliyordu. Her şey birden değişti. Hizmet felsefesi dünyada büyüyerek bazı odakları rahatsız edince, sanki bir oyun ortaya atıldı ve maalesef iktidar bu oyuna geldi. Ancak ümitsiz değiliz, doğrular elbet ortaya çıkacak. Bugünkü iftiraların arkasında başkaları bulunacak.”
*
Peki ya endişe? Yanıt şöyle; “Arkadaşlarda, iş adamlarımızda değişim görmüyoruz. Herkes inandığı duygu, düşüncesini savunuyor. Okullarda, yurtlarda ayrılma yok.” O öyle diyor ancak Cemaate yakın bazı iş adamlarının küçülme kararı aldığını, bilançoları yeniden toparladığını da biliyorum. Ayrıca değişen bir şey daha var. O meşhur salı diyalog yemekleri artık yapılamıyor.
*
Şimdilerde klişe kalsa da o meşhur Kızılderili atasözü düşüyor akla, “Sular yükselince balıklar karıncaları yer, sular çekilince karıncalar balıkları.” Bir zamanlar herkes iyiydi, demenin faydası da yok.
Nasılsa aynı sonuca varıyor; ülkede böylesi kutuplaşma, gerilimi görünce kim haklı, kim haksız, kim birbirine yaslanarak bu kadar büyüdü demeyi bir kenara bırakıyor, hakikaten üzülüyor insan.
