Cahit Yargıcı’nın Özlem Şiirleri
İnsan duyar, yaşar, değerlendirir. Özlemlerini ortaya koyar, yazı olarak, şiir olarak. Fethiye ilçemiz merkezinde yaşayan, buradan seslenen şair, yazar ve araştırmacı Cahit Yargıcı’nın özlem şiirleri geldi yenilerde. Bu şiirlerin mısraları arasında bir gezinti yapmak istiyorum:Ana ve babasına duyduğu özlemler.. “Bugün 23 Kasım 2012/Bizlerden ayrılalı tam 29 yıl oldu anam / Yokluğunun acısı / İlk günkü gibi taptaze yüreğimde” diye başlayan mısralar akıp gidiyor.
Sonra, babasına özlem duyguları geliyor, bir bir mısralaşıyor. Burada, “Sen gittin gideli babam/Senin gibi kapımızı çalan olmadı/Fileleri dolu olan gelmedi” diye söze başlanıyor.
Sonra şöyle devam ediliyor:
Akşam gelişini, kapımızı çalışından bilirdik,
Ekmeğimizi kazandığın güzel ellerinle,
Okşardın başlarımızı,
Yaramazlıklarımızı söylemez,
Sana akıtırdık gözyaşlarımızı..
Cahit Yargıcı’nın şiirleri normal boyutlu olduğu gibi, uzun soluklu olanları da var. Fatsa özlemi başlıklı şiir 2,5 sayfayla karşımıza çıkıyor.
Burada, Fatsa’nın yıllardır değişikliklere uğradığını, Sülük Gölü ve Arnavut kaldırımlarının, Taş ekmek fırınlarından yollara taşan mis ekmek kokularının özlendiği dile getiriliyor.
Gençlik sevdalarının dile geldiği, süt mısırların özlendiği, Fatsa’nın unutulmayacağı anlatılıyor mısra mısra.
Kültür çınarı, gazeteci Ünal Türkeş bir başka Cahit Yargıcı şiirinin konusu…
Bilgelik, aydınlık, cumhuriyet yolunda atılan Ünal Türkeş adımlarının seslerinin sürekli duyulduğu dile getiriliyor bu şiirde.
Sonunda da, şöyle bağlanıyor duygular:
Sarıp, sarmalayan, yüreklendirip koruyan,
Gülen yüzünle, hoşgörünle kucaklayan,
Yürek sende.
Seni, ben nasıl anlatayım?
Koca kültür çınarının yapraklarını,
Nasıl sayayım?.
