Cahil Tapodatta
Pratishthana’da Tapodatta adında bir Brahman yaşamaktadır. Gençliğinde
babasının tüm çabasına karşın gerekli bilgileri öğrenemeyip cahil kalır.
Büyüyünce bilgisizliğinden dolayı eleştirildiği için utanç duyar.
Bilgi edinmek umuduyla Ganj nehri kıyısına gider. Toplumdan kaçarak
kendini çile çekmeye verir. Aç susuz bedenine işkence ederek bilgeliğe
ulaşacağını, böylelikle Tanrı İndra’ya ulaşacağını sanır. Bunu gören tanrılar
tanrısı İndra , Tapodatta’ya bir ders vermek üzere bir Brahman kılığına
girerek yeryüzüne iner. Ganj kıyısına Tapodatta’nın yanına varır, kıyıdan
kumları alıp Ganj’ın dalgalı suyuna atmaya başlar. Tapodatta bunu görünce
dayanamaz, sessizliğini bozarak merakla sorar:,
-Ey Brahman! Kumları niçin durmadan suya atıyorsun? Brahman kılığındaki
İndra yanıt verir:
-İnsanların ve hayvanların geçmesi için köprü yapıyorum
Tapodatta kızar:
-Seni aptal! Akıntının alıp götüreceği kumlarla suyun üstüne köprü
yapılır mı hiç?
Brahman biçimine girmiş olan tanrı İndra bunu işitince ona derki:
-sağlam kayaları harçla yapıştırmadan, akıntının alıp götüreceği kumlarla
köprü yapılamayacağını biliyorsun da okuyup sağlamca öğrenip emek
vermeden, kum gibi geçici saatlerini günlerini çile doldurmaya harcayıp,
oruç tutup, adak adayıp, dua edip, bilgi edinilemeyeceğini nasıl oluyor da bilmi-
yorsun? Çalışmadan bilgi elde etmeyi ummak, tavşana boynuz takmak,
göğü boya ile boyamak, ya da harfleri kullanmadan yazı yazmak gibidir.
Madem ki çile çekmekle bilgi kazanılabiliyor, öyleyse bu dünyada kimsenin
çalışmasına artık gerek yoktur.
Bunu duyan Tapodatta başını önüne eğip düşünür, gerçeği anlayarak
çileye son verip evine döner.
