Burdur – Gölhisar’dan Unutulmuş Bir Türkü
Burdur ilimiz merkez ve ilçeleri için, o bölge için “Teke yöresinin Başkenti” denildiğini, dediğimizi biliyor, hatırlıyoruz.
Osman Akkoç, Burdur ilimize bağlı, Gölhisar ilçemiz merkezinde yaşayan, şair yazar, araştırmacı. Halk ozanı olan Osman Akkoç, Gölhisar Gündem Gazetesindeki köşesinde araştırmalarını yayınlıyor.
Bu gazetenin 13 Mayıs 2013 tarih ve 377. sayısındaki köşesinde, gün yüzüne çıkmamış yöre türkülerinden birinin sözleri ve öyküsüyle okurlarının karşısına çıktı Osman Akkoç. Sözlerini aşağıda vereceğimiz türkü için anlattıkları, anlatılanlar:
Osman Akkoç, Konak Mahallesinin yukarısındaki yoldan giderken, penceresi açık bir evden, yörenin saz ve söz ustası Mehmet Başaran’ın evinden bir türkü sesi duyar. İçeri girer. Belirli bir süre daha devam eden türkünün seslendirilişi biter. Bu türkü hakkında bilgi ister Mehmet Başaran’dan şunları dinler:
“Bu türkü elli, altmış yıl önce çok meşhurdu. Fakat ne oldu bilmiyorum, elli yıldır okunmuyor. Ben arada sırada okurum. Eski yıllar aklıma geliyor. Kimin yazıp söylediğini bilmiyorum. Ama birileri, kahvehanede oturan insanların konuşmalarını şiir yazmış ve bunu bestelemiş. Rahmetli babam da bu türküyü mırıldanırda hatta senin baban da saz çalar bu türküyü söylerdi. Plaklar ve radyolar çıkınca bu türkü unutuldu. Böyle unutulan birkaç türkü daha var”..
Mehmet Başaran ustanın öyküsünü anlattığı, seslendirdiği, Burdur ilimize bağlı Gölhisar ilçemizde gün yüzüne çıkmamış türkülerimizden birinin sözlerini aşağıya alıyorum efendim:
Merkepte gördüm palanı,
Yetmedi karın kolanı,
Çok söyledik çok yalanı,
Yarına kalsın kalanı.
Konuşmadık şey kalmadı,
Ağası beyi kalmadı,
Keman cura ney kalmadı.
Böylesi sohbet olmadı.
Oturduk cami önüne,
Döndük kıble yönüne,
Her hafta Cuma gününe,
Konuşacak şey kalmadı
Horzum Çeşme Armutlu,
Günlerimiz hep mutlu,
Hep yarınlar umutlu,
İçimizde iğ kalmadı..
