Biz Birbirimiziz, Ya Siz de Kimsiniz?
Heyy, kırık kalpler durağında inecek olanlar, durağımız sizi beklemekte. İnecek yolcular çok bu günlerde. Hep gelenleri ağırlamaktayız. Ne mutlu ki, köyümüzde herkes çok mutlu, o nedenle kırık kalpler durağında gidenler olmaz pek. Gelenlere alışıktır durağımız.
Kırık kalpler köyümüzde biz hepimiz, birbirimiziz. Dertli olanların dertlerinin paylaşıldıkça eriyip tükendiği bir köy burası. Herkesin öyle çok ta conconlu, cicili bicili şatafatlı mobilyaları yok evlerinde. Ya da gösterişli villalarımız yok köyde. Yalın, sade, ama içinde halden bilenlerin bulunduğu bir köy burası.
Ben de bu köyde oturmaktayım. Ve bu köyün belki de en mutlu köylüsü. Tıpkı otuzyıllar öncesi mutluluğum gibi. Kırık Kalpler Köyümüz, 10. köy ile komşu. Orada da dokuz köyden kovulmuşlar yaşamakta. Onuncu köyden gelenlerimiz çok olur. Ağırlarız onları. Sip sivri dillerini çekeriz sabırla. Çünkü biz çok daha sivrilerini, çok daha acılarını çekmişizdir yıllarca. O nedenledir ki zaten kırık kalpler durağında inmiş ve bu köye yerleşmişizdir.
Burda her birimizin ayrı hikayesi yoktur. Hikayeleri vardır. Her bir hikayenin içimizde nasırlaşmış tümörleşmiş cam kırıkları vardır. Bir kısmımız onları içlerinde eritmiş, bir kısmımız sa tümörleştirip hapsetmişizdir.
Birden Kırık Kalpler Köyünde aşağıdaki dizeler döküldü gönlümden. Akıverdi satırlara.
Kötü gün dostu oldum hep,
Hep çile dönemlerinde kapım çalındı
Gül devirlerindeyse evim boş kaldı.
Gül devrine kavuşup ta ardına bakmayanlara,
Acı tepessümüm peşlerinde yapışık kaldı.
Şimdilerde sahte dostların yağmaladığı virane gönlüm,
Yitik şehrin köşe başındaki hanesinde gizlemekte kendini...
Ayak seslerini dinleyerek buruk ve çok ta vuruk bir yürek ile...
Öyle ya hak verirsiniz,
Gelenlerin yürek sesini dinlersiniz, gidenlerin se ayak seslerini... bilirsiniz...
****
Geride kalanları içinde uğurlarsın, acı bir keman sesiyle...
Ensende hissettiğin sessizliğin yürek yakan nefesiyle.
Kapını kapatır mısın, kitler misin, aralık mı bırakırsın tereddütlerinle,
O kadarını bilemem, bilmem hatta, ne bilirim ki ben (A.E.Fidan)
Kırık kalpler köyündeyiz, birimiz hepimiz hepimiz birimiz içiniz, çünkü biz birbirimiziz.
Bu köy öyle sizin bildiğiniz bir köy değildir haa, bu köy, işte şu karşınızdaki plazma veya cam ekranın karşısındadır. Oradan içeri girmek için bizim durakta inmelisiniz. Her şoför de bilmez bizim durağı. Kırık kalpler durağı sorarak öğrenilmez, iç çekintileriyle, içinizde büyüttüklerinizle sizi yönlendirir. Hatta siz yolculuk yaparken Kırık Kalpler durağı beliriverir karşınıza. Tabi siz de bu köyü hakediyorsanız.
Bu köyden çıkan yok. Çünkü biz bu köyde mutluyuz. Biriz biz. Çünkü biz birbirimiziz.
Mutlu pazarlar efendim. İftar sonrası pazar kahvemizi BİRBİRİMİZ için içelim. Afiyet şeker olsun.
Not1:
Bayramınızı kutlamıyorum. Çünkü arife günü gecesi bir bayram yazısı yazmazsam ZENCİ olayım.
Not 2:
Bu yazı, https://www.bilgiagi.net, http://www.bilgievreni.com, http://www.gazetecanik.com, http://www.kamudanhaber.com, http://www.siyasalforum.net, http://www.gercekgazete.web.tr, http://www.ahmetfidan.com ile, Gerçek Gazete, Balıkesir Demokrat, Gazete Canik vb. kağıt bası gazetelerinde yayınlanmaktadır. Yazarın izni olmaksızın başka hiçbir yayın organında kaynak veya dipnot göstermeksizin kısmen veya tamamen alınamaz, çoğaltılamaz.
Eylül geldi ve şairler, yazarlar duygusallığın doruğuna tırmanmaya başladı...
Vefa İstanbul da bir bozacı adıdır hani, herkes bilir. Çok güzel ve özeldir bozası.Ona bir itirazımız yok zaten ...
Amma vefanın bir dükkan adı olarak kalmasıdır üzücü olan.
Şiirsel, ince kırgın ve herşeye rağmen gülümseyebilen bir yazıydı. Kırık kalpler köyünde kalanlar da yeter vefayı yaşatmaya. Beğeni ile okudum.
Bayramınızı kutlamıyorum, bayram yazınıza saklıyorum onu.
Kadir geceniz hayırlara vesile olsun.
Teşekkürler Ahmet hocam.
Eylül 5th, 2010 at 02:44Ellerinize ve yureginize saglik. Ekran arkasindaki O kırık kalpler duragi ve kırık kalpler köyünün uzun yillar var olmasi dilegiyle...
Isterseniz köyün adini ve duragin adini degistirin:)))
"Şimdilerde sahte dostların yağmaladığı virane gönlüm,
Yitik şehrin köşe başındaki hanesinde gizlemekte kendini…
Ayak seslerini dinleyerek buruk ve çok ta vuruk bir yürek ile…
Öyle ya hak verirsiniz,
Gelenlerin yürek sesini dinlersiniz, gidenlerin se ayak seslerini… bilirsiniz…"
Hep yurek sesi dinleyin. Gidenlerin ayak seslerini degil..
Kapilarinizi hep aralik birakmaniz dilegiyle...
Biraz duygusal bir yazi olmus.
Gitmek mi zor, kalmakmi zor? diye bir sarki var ya...
Esen kalin. Kahve tadinda mutlu pazarlar...
Eylül 5th, 2010 at 03:40Kırık kalpler durağında lütfen sağlığınızı korumak için çiğ süt içiniz. Çiğ sütten yoğurt, peynir, tereyağı, yapıp afiyetle yiyiniz.
Eylül 5th, 2010 at 13:39Yazının seyrine çıktım.Bir köyün pınar başında durdum.Tam yudum yudum içelim derken anladım ki dostluğun mutluluğunda, Biz Birbirimiziz..
Eylül 5th, 2010 at 15:26Sevgimle efendim.
Ne kadar güzel dökülmüş bu satırlar yüreğinizden. Demek oluyor ki bu camın arkasanındaki, ekran karşısındaki bu satırları yazan insanda ulaşmak için o durakta inilmesi bekleniyor. Eee o zaman inen kişiyi kim karşılayacak?
Eylül 7th, 2010 at 21:53Hava, Çapar, Aynur Kuzum Ey ve İnci tanesine teşekkür ederim.
İncitanesi, siz dahil, iyi niyetli herkesi durakta karşılarız.
Eylül 7th, 2010 at 22:47Bu köyde boş ev çok kiralar da ucuz mülk edinmek te ucuz.
Sevgilerimle.
Bende çok teşekkür ederim kiraya gerek yok mülkede bizim kalpleriimiz var kırık olsada,terkedilmis yasantimin bir durak otesindeyim ben orda bekliyorum.
Eylül 8th, 2010 at 01:18