Bir Koku Tuttu Bizi
Havalar sıcak. Bayıltıcı. Bol bol su içmek gerekiyor. Evin mümkünse daha serin köşelerinde durmak gerekiyor. Kitap dergi filan derken zihni de meşgul edecek bir
şeylerle alışverişte bulunmak gerekiyor. Siyaset miyaset hiç çekilmiyor televizyonda. Hele bir de polis memurlarını hizaya çeken akpli milletin vekilinin oğlu gibi haberler iyice kusturacak raddeye getiriyor insanı.
Şöyle bir bakıyorum… Çirkinlik bu. Kabile şefinin oğlu gibi. Yüzüne bakıyorum, bebek kişiliğine sahip. Bir baba neden utanmalı? Oğlu zengin değil diye mi utanmalı? Veya oğlunun arabası yok diye mi utanmalı? Bence bir baba, oğlunun kişiliksizliğinden utanmalı. Oğul bir hizmetli olsun belediyede, namuslu bir hizmetli ,hani mekan olarak küçük bir mevki. Fakat bir baba oğluyla neden gurur duysun? Bir kişiliği karakteri var diye gurur duysun. “Sizi babama söyliycem..ühü. ” İnsana biraz kişilik ver tanrım.
Koku tuttu dolayları. Sıra geldi. Bize. Tutalım ucundan öyleyse. Bi'el verelim, eli atalım. Sonra hepten tutalım. Bi el atın hele. Bu koku hepimizin. Orataryo: Sıra geldi bize. Tutalım. Ucundan bir el atalım. Tanrım, sen de katıl haydi bize.
Turhal’da da çok var kokuyu tutan. Kariyer yapmak isteyen, ne kadar namussuz adam ve kadın varsa seçim zamanları sıraya girmişlerdi. Aynı oksijeni soluyoruz. Vekil olmak için sadece para yetmezdi; yalama yetenekleriniz de önemliydi. Çok parası olan ve yalama teknikleri gelişmiş olması; felsefeden, bilimden, insanlıktan haberiniz olmaması da şartlardan diğerleriydi. Turhal çirkin bir yer. Bir zamanlar güzeldi, inanın bana güzeldi. İnsanları da güzeldi. Kokuşuyoruz burada… belki de şu sıcak havalardan, oturduğumuz yerde terliyoruz ya, ondandır belki. Bir koku, değil dolayları, tuttu bizi.
Bir gün, umuyorum ki, hizmetçi olduklarını unutan bu vekiller, karşımızda el pençe durmayı öğrenecekler.
Yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran, yedikçe kuduran,
