Binyamin! Ne yaptın!?
Obama nezdinde ABD artık panik atak hastası çocuğunu zaptedemez duruma geldi. Öyle diyordu dünkü Washington Post gazetesinin yazarlarından biri: Obama could not handle it. Amerikalıların gözünde Israil bu saldırıyla “iyi halt yedi!” Hem de yardım filosuna! Hem de gemilerden birine, yedi sene önce Filistin direnişine katılıp, İsrail buldozerinin önünden çekilmediği için, ezile ezile toprağa gömülen Rachelin isminin verildiği yardım filosuna saldırmanın savunulacak bir yeri kalmış mıydı? Ne güzel tüm dünyaya İran hedef gösterilmeye çalışılırken, olacak şey miydi bu saldırı! Dünya İran’ı konuşmak yerine –aptal kafa- şimdi seni konuşuyor!
Çiçekleri deviren ve sonra üzerinde tepinen, komşunun camını kıran, komşu çocuğunun kafasını yaran, annesinin bir başka arkadaşıyla konuşmasına izin vermeyen Binyamin nezdinde İsrail için artık hiç bir mazeret kalmadı.
Ama yine de Obama İsrail’i kınayamıyor! İsrail’i kınamak demek ABD için ciddi bir kaos(muş). Oysa ki Israil 60’lı yıllarda ABD’nin askeri bir gemisini batırıp, onlarca askerinin ölmesini sağlamakta hiç de sıkıntı duymamış.
Sabah işe giderken gece saat iki ve beş sularında I.H.H’dan cep telefonuma gelen kısa mesajları gördüm. İlkinde İsrail savaş gemilerinin tacizinin başladığından; ikincisinde ise ölü ve yaralıların olduğundan bahsediyordu ve protestolar için çağrı yapıyorlardı. Sabah herkesin dilinde bu olay vardı. Genel olarak, filonun tedbirsiz gönderildiğinden, askeri gemilerin eskortluk yapması gerektiğinden veyahut İsrail’in günler öncesinden uyardığından, başından beri hiç gidilmemesinden bahsediliyordu... Ne büyük bir acziyet... Aciziz, idealsisiz bana dokunmayan yılancıyız ve tüm bunlara göğüs gerebilecek cesarette, kendini ve tüm sevdiklerini bu özgürlük uğruna feda edebilecek insanlar için ne kadar kolay konuşuyoruz. Rachel’in tankın önünde diz çökmüş görüntüsü gözümün önünden gitmiyor. O bunu başaran nadir insanlardan biriydi. Bir başkasının acısını yüreğinde hissetmiş ve İsrailliler gibi yaşamaktansa Filistinliler gibi ölmeyi tercih etmişti.
“Ben Tayyip Erdoğan’ın yerinde olsam gider bombalarım!” diyen de vardı elbette. Hatta ben de dedim o sinirle! Madem adın deliye çıktı, git bombala be başkanım! dedim ama Allah’tan benim gibi fevri davranmıyorlar. Uluslararası siyaset civa havuzu gibi... Küçük bir ivme ile olayların nereye nasıl gideceği belli olmuyor. Nitekim, Davos’ta “siz öldürmeyi çok iyi bilirsiniz” dediği Şimon Peres, Tayyip Erdoğan’ı yine haklı çıkarmıştı. Washington Post yazarları, Tayyip Erdoğan’ın ABD’yi, NATO’yu ve AB’yi (yapılan uluslar arası hukuksuzluğu tescillemek adına) iş başına çağırmış olmasının İsrail’in yaptıklarının bu sefer üzerinin örtülemeyeceğini üstüne basa basa yazmışlar.
Peki bu arada Türkiye’de neler olup bitiyor? İsrail’in yardım filosuna saldırmasından üç saat (diyor haberler ama bana gelen ilk kısa mesaj 02:02:48) önce Hatay’daki deniz üssüne (teröristlerin) roketli saldırı düzenleniyor (saat 00:40); bugün ise (2 Haziran, Salı) Hakkari’ye saldırı düzenleniyor ve ülke içindeki bu saldırlar bir gün önceden İmralı’daki adamın (siz deyin terörist başı, ben diyeyim global Ergenekonun uzantısı) savaş çığırtkanlığına bağlanıyor. Hala yiyor musunuz siz bu haberleri? Türkiye’nin Israil üzerindeki elini zayıflatmak için yapılan/yönlendirilen saldırılar değil de nedir bunlar? Vicdan sahipleri zaten biliyorlar; ne zaman Türkiye’de güzel birşeyler olmaya başlasa, ne zaman Türkiye istikrara koşsa, global düzeyde gücünü toplamaya başlasa bir yerlerde bombalar patlar!
Ne zaman bu bombalara karşı duruşumuzu netleştirirsek o zaman işe yaramadığını anlayacaklar elbette.
Bombalar patlamasa medya bombalarını patlatır. Fatih Altaylı’nın NTV’de söylediklerini okurken gözlerime inanamadım. Dünya tarihinden ve kendi tarihinden bi haber olan bir gazeteci olur mu yahu? Hamas’ı PKK ile özdeşleştirmiş! Bakın savaş sebebi olur mu mealinde gelen bir soruya nasıl bir cevap geliyor: “İş buraya kadar geldiyse zıvanadan çıkmış demektir. Bu savaş sebebi falan değildir. Şunu da unutmamak lazım, İsrail'in bazı hassasiyetlerine de saygı göstermek gerekiyor Türkiye açısından. Diyelim ki Avrupa'dan bir grup serseri, -Biz PKK'ya yardım götüreceğiz- deseler ve İskenderun Limanı'na demir atmak isteseler Türkiye ne der?''
İçimizdeki İsraillileri tanımalıyız artık...
Duygularıma tercüman olmuşsun Hazal Hanım.
Haziran 2nd, 2010 at 12:00Öyle ya, İsrail, Amerikanın ... çocuğu, Yunanistan da Avrupanın .... çocuğu.
Ey Filistin!Benim hüzünlü yanım.Her uykusu sancılı, her rüyası yarım.Ey Filistin!Gönül ülkesinin garip kalmış şehri.Kaç gece yudumladın amansız zehri.Ey Filistin!Düşüncenin en yorgun hamalı.Kalbin kırık ve mahzun, yüreğin yamalı.Ey Filistin!Adında bile bir çocuğun feryadı gizlenir.Toprağında ne gül biter, ne tohum filizlenir.Ey Filistin!Sokaklarında barut kokusu,dumanlı devreler.Kalbindeki İmanı söyle kim çevreler!
Haziran 2nd, 2010 at 14:12yahuuuuu biraz akıl izan mantık... birilerini birilerinin çocuğu ilan etmekte ne kadar meraklıyız? illa böyle bir denklem kuracaksanız da; amerikanın israilin çocuğu olduğunu söyleseniz; bir nebze hak vereceğim size....
Haziran 2nd, 2010 at 14:48Yunanistan'da yaşanan kriz Yunanlılara Avrupa'nın göstermiş olduğu çocuk muamelesinin bir parça da olsa "o kadar da değil" şekline büründürdü. Yunanistan iflah olabilir belki (çünkü o sonradan olma) ama İsrail'in iflah olacağını hiç zannetmiyorum. Çünkü onlar binlerce yıldır çılgın bir ideal uğruna yaşıyorlar/öldürüyorlar. Hitler yüzünden de yaptıkları her haydutluğa bir bahane buluyorlar...
Haziran 2nd, 2010 at 15:17Her işte bir hayır olduğunu biliyorum. Bu ister savaş olsun, ister barış. İster iş olsun, ister aşk... Herşey mutlak hakimin idaresi ve gözetimi altındadır. Yeter ki biz mesajları doğru algılayalım.
Yorumunuz için teşekkür ederim.
Saygılarımla,
İsrail hep iran ı hedef göstermeye uğraşıp durdu ve aynı yolu yunanistan da izlerse şu olr bence
yunanistan ege kıta sağanlığı olayını körüklerse bizden iyi bir tokat yer
Haziran 2nd, 2010 at 18:06akıl fikir izan... artık kafaların kumlardan çıkarılma zamanı gelmedi mi? yakın bir tarihte belki de türkiye ile yunanistan birleşecek yeniden tek devlete doğru gidecek. yunanistan düşmanlığı geçmişte kaldı. ezberlerinizi bozun artık. ortak bakanlar kurulu toplantıları düzenleniyor; mavi marmarada yunanistan vatandaşları da var. yunanistan israille tatbikatı iptal ediyor, israil ordu komutanına posta koyarak "gelme ülkeme" diyor... ve hala... bilmem kaç yıl öncesinin kafası ile... "yunanistan bizden iyi bir tokat yer!!!" bu kadar mı öfke nefret düşmanlık? yeter diyorum yeter!!!
Haziran 3rd, 2010 at 00:21Ramazan Bey,
Gelecek nasıl olur ayrı bir durum. Yunanistanın Avrupa'nın ..... çocuğu olması ayrı bir durumdur.
İsrail'in Arz-ı Mev'ud u varsa Yunanistan'ın da Megalao İdea'sı vardır.
Zaten konu da bu değildir. Makalelerde konunun yorumlardaki polemiklerle mecrasından çıkmasına sebep olmak ta istemem.
Her ikisi bir noktadan aynı birkaç noktadan ayrı şeylerdir.
Haziran 3rd, 2010 at 00:30Sevgi ve saygılar.
ilkokul kitaplarında öyle yazar; gün gelecek... ve gün gelecek... kitaplar benim dediğimi yazacaklar...
kıyamati zorlayanlara karşı; iyiliği hakkı adaleti savunanlar... ve iyilik adalet hak hukuk... paylaşımcıyım admin'im paylaşımcıyım. gün gelecek, norveç'ten de danimarka'dan da yunanistan'dan da ermenistan'dan da ve dahi... israil'den de hakkı adaleti "iyiliği emredenler" aynı safta buluşacaklar...
Haziran 3rd, 2010 at 01:15bu kafayla nasibimze ancak çocuklar düşer...
Haziran 3rd, 2010 at 09:18...
oğlum şurdan bir kola bir de malbora verele...