Bıdk’ı Bulana Büyük Ödül…
Hayvan sevgisi farklıdır.
Tutku, aşk, karasevdanın ötesinde bağlanıştır.
Duygusu insanı yormaz.
Acıtmaz, yıkmaz. Mutluluk verir.
Karşılıklı sevginin, karşılıksız sergilenmesidir.
Tanımayan, bilmeyen anlamaz.
Zaten o hayvan sevgisinden mahrumdur.
İnsan sevgisi de tartışılır.
*
İzmir’in Karşıyaka’sında emekli Arif Yalçın, mecnun gibi.
“ Beni ancak hayvan severler anlar” diyerek sokaklarda dolaşıyor.
Derdi; “Bıdık”. Can yoldaşı köpeği…
Küçükken sokakta bulmuş ve öylesine birbirlerine bağlanmışlar ki, ayrılmaz hale gelmişler.
Bıdık, yüzü ve beli kahverengi, kalan kısmı süt beyaz renkli, bodur tipti “isimsiz” cins.
*
İki hafta önce kaybolur.
Arif Yalçın, panikle yollara dökülür.
Elinde fotoğraf önüne gelene sorar.
Kayıp ilanı bastırır. Direk, duvar, telefon kulübesi hatta otobüslere bile yapıştırır.
Bulana, yerini bildirene 1000 TL ödül.
Ses gelmez.
Ödülü 3 bin TL’ye çıkarır.
*
Muhtardan, karakol amirinden, cami imamından bile yardım ister.
Bıdık’ın yokluğu, sağlığını bozmuştur.
Geceleri de aramaya başlar.
Köpeği yaşlı ve hasta da olsa da…
Görmeden, sevmeden “vedasız” ayrılığını kabul etmez.
*
Ödülü 10.000 TL’ye çıkarır.
“ Yeter ki bulunsun, iyi olduğunu göreyim” gözyaşıyla tüm birikimini ortaya koyar.
Bıdık gelirse yorgun vücudu, sızlayan yüreği güç bulacaktır.
Bıdık’la birlikte belki yaşama yeniden sarılacaktır.
Yaşadığı duygunun eşdeğeri yoktur.
Tabii anlayana!
*
Bu olayda görevlerimiz ayrıdır.
Hayvan severler Bıdık’ı arayacak…
İnsan severler Arif Amca’ya destek olacak…
Para severler dere tepe dolaşacak.
Sonuçta…
Rolümüze göre mutluluk duyulacak!
*******************
